Nog maar 49 km!!

15 mei: Goiriz naar Baamunde:
Zon, heet en dan 27 km voor de boeg!! Ja eigen keuze!! maar moesten wat bedenken ivm de volgende etappe en deze in stukken kunnen hakken.Nou het is weer gelukt, maar de laatste km waren gebaseerd op doorzettingsvermogen en overlevingskracht. Want het was Hot, volgens Heine iets van 26 gr. “Onze”wereldreizigers Claudia en Jara ook weer tegengekomen, nou dat is wat hoor met een steekkar en een x aantal kg op de kar. Maar mooi om te zien en te horen wat hun plannen voor nu en voor hun toekomst zijn. In Baamunde Jara later nog weer tegen gekomen. Zij waren een bandje van de steekkar vergeten op te halen, die ter reparatie nog in de vorige stad lag. Die arme jongen,had uiteindelijk 38 km op de teller staan in de hitte. Had stukjes mee kunnen liften , maar ook grote stukken moeten lopen. Nou hij heeft een groot glas bier van ons gekregen, had hij wel verdiend!!
In begin van het dorp een slaapplek gevonden en verbazing dat er opeens zoveel leeftijdgenoten zijn!
Helaas waren de onderstapelbed plaatsen bezet, maar nog wel 2 onderbieden verder van elkaar weg. Dit maar gedaan want dat geklim en geklauter s’nachts boven van een stapelbed af is niet prettig en soms levensgevaarlijk!!
Maar doordat er 2 stapelbedden naast elkaar stonden moest Heine naast een man slapen en ik verderop naast een andere man. Ja en dan wil je wel een beetje privacy, dus mijn handdoek er maar tussen gehangen, wist dit nog van de Camino de Francess. Aan de andere kant mijn lange omslagdoek en zo had ik een heel mooi een klein huisje gecreëerd. Oordoppen waren vannacht ook geen overbodige luxe. Links en rechts en tegenover mij snurkers.

16 mei:van Baamonde naar A.Lagoa
Vanmorgen de 100 km paal gepasseerd, dachten aan net zoiets als bij de Camino de Frances een mooie grote steen, maar nee het was gewoon ons route paaltje en wat stond daar in met cijfers? 99.994 Jeetje zijn we de 100 km zomaar gepasseerd!! Keken terug en zagen een hoopje stenen liggen met een paar afgedankte schoenen. Heine liep 6 meter terug en ja hoor, dat was de 100 km grens!! Even op de foto natuurlijk, historisch moment voor ons en voor vele anderen natuurlijk. We hebben deze etappe van 45 km in de bergen ook maar in stukken gehakt, kunnen we nog langer genieten van de rust en de mooie momenten hier op de Camino the North. Zoals vanmiddag, we liepen in de bossen naar een gehuchtje en opeens prachtige muziek. Liepen langs een oude tuinmuur met allemaal tekens, uitgehakte hoofden in steen,slangen etc, Keltisch. Een tuinpoortje waar je door naar binnen mocht gaan. Is een beeldhouwer daar relaxt bezig met zijn werk onder het genot van dit prachtige muziek. Hij ziet ons en wenkt ons bij zich en vraagt of wij een stempel willen. Dat wilden wij wel. Eerst een gewone stempel en toen nog een hele mooie zegelstempel, ja heel speciaal. Op de één of andere manier raakte ik er ontroerd door en moest een traantje wegpinken. Hem Bedankt voor de mooie speciale zegel en afscheid genomen met een liefdevolle Hugh.
Ja en dan weer verder met weer een hele mooie en speciale herinnering in je hoofd die je niet snel zult vergeten.
Verder en verder en wie komt ons opeens tegemoet?? Don Quichot!! Misschien nog niet eerder over hem geschreven, maar weken geleden kwamen wij hem ergens tegen bij de kust. Hij had toen een metgezel en ze leken net op Don Quichot en Pancho.
Ja het was een komisch gezicht toen en ja dan krijgen pelgrims een naam!! Maar Don Quichot (had zijn lange baard weer in een mooie vlecht)was bij de plaats Gijon afgeslagen naar de Camino de Primitivo om zo in Santiago de Compostela aan te komen. Hij is toen door gegaan naar Finisterre en verder naar Muxia, met bus terug naar Santiago en liep nu dus terug naar de kust. Wilde het laatste stuk bij de kust nog gaan lopen want had dit natuurlijk niet gedaan ivm de Primitivo. Daarna moest hij terug naar Frankrijk. Jeetje wat een tempo!! Daar ging Don Quichot weer met zijn lange benen, zijn mooie bijzonder wandelstok maar zonder zijn hulpje Pancha.
Zo kwamen we weer door een een schitterend stukje Galicië. Ja het is zo bijzonder hier, de gehuchtjes, de stenen muurtjes uit de tijd van Asterix en Obelix, overwoekerd met mos. We krijgen er geen genoeg van en zijn blij dat we de route in stukjes hebben gehakt. Bij een barretje nog even zitten en daar kwamen de 3 Duitse vrouwen met 1 man ook weer om de hoek aanzetten. We zitten in elkaars flow, toch leuk, leert elkaar al beter kennen. Ook is het veelal gezellig in de oude barretjes. Veel oudere mannen zitten aan de bar, kopje espresso erbij, aan het praten, krantje lezen en vertrekken dan weer. Ook mensen die aan het werk gaan duiken het café eerst in, ontbijten met een paar stukjes stokbrood en rijden dan naar hun werk. Heel anders dan wij in Nederland gewend zijn. Maar nu ik dit zo type denk ik opeens, waar zijn de vrouwen?? Ik zie ze niet in die oude cafeetjes in de dorpjes.
Na 15 km hadden wij het wel weer gehad, het gaat nog steeds op en neer en de kg die je op je rug mee draagt zorgen er toch ook voor dat het zwaarder lopen is. Weer een mooie Auberge gevonden, we waren de eersten en dan heb je keuze om een bed uit te zoeken. Na ons kwamen er nog 2 jongemannen bij,alweer uit Duitsland. Hier bleef het ook bij, hele slaapzaal voor 4 pelgrims. Had het rijk alleen in de douches en de toiletten!! Bij deze Auberge ook gegeten omdat er verder niks in de omgeving was. Nou dit was geen probleem want we hebben hier toch heerlijk gegeten. Traditioneel Galicia keuken,moeder van de eigenaar had op een prachtig groot oud fornuis (op hout gestookt)
de maaltijd bereid. We moesten mee naar de keuken waar 6 grote pannen op het fornuis stonden en ons toelachten!! We mochten hier 2 gerechten uit kiezen.We namen natuurlijk de bekende Galicia soep en Heine daarna nog een heerlijke gevulde vissoep als 2e keus.
Zelf nam ik iets met aardappels, kool en verschillende soorten vlees. Nou het was me toch weer heerlijk en veel te veel voor mij, maar Heine snoept er dan ook nog wat van mee. Ja weer blij dat we hier zijn blijven slapen!! Ook nog even een traditioneel likeurtje geproefd en die ging er ook lekker in, echt even nippen en genieten. Zo weer een dag voorbij en op naar morgen. Weersvoorspelling voor morgen zijn erg slecht, veel regen. Maar ja, we moeten door en maanden geleden al geoefend in Gulpen met de hele dag stromende regen, we gaan ervoor.

17 mei: A.Lagoa naar A.Roxica
Heine zijn 66e verjaardag.
Vannacht al wakker geworden,niet van snurkers maar van de stromende regen die kletterde op een soort van golfpannen dak.Ja de oordopjes maar weer gepakt, want het was niet om aan te horen!! Heine sliep, is lawaai doof, dus dat komt nu wel goed uit. Gedachten van mij: wat nu valt, valt morgen niet. Zoon Joost zegt altijd, meeste regen valt naast je, ja deze gedachten gaven mij wel weer een beetje moed. Uiteindelijk bleef het deze dag bij 2 buien en bij de ene konden we gelukkig schuilen in een golfplaten bushokje. Gelijk maar middagpauze genomen. De 2 bocadillo’s ,rijkelijk bedekt met de eigen gerookte ham, gingen er goed in. We hebben weer door een prachtig stukje Galicia gelopen. Een groot natuurgebied, leek op een maanlandschap met graniet rotsen. De heide kwam al een beetje in bloei. Denk dat het een prachtig gezicht is als dit alles in bloei staat. Ja door weer oude gehuchtjes met kleine boerenhoeven met een paar koeien op stal en de kippen die rond lopen.Ja volgens ons bestaat dit niet meer in Nederland.
Op tijd een auberge, net voor de regen aan. Gezellige avond gehad met 4 Duitse pensionarissen, echtpaar uit Amerika die een sabbatical jaar hebben en de jonge dame uit Moskou. Toch maar even gezegd dat Heine jarig is. De D heren begonnen toen uit volle en zeer krachtige borst voor Heine te zingen. Al met al een hele gezellige avond gehad, eerst lekker met elkaar gegeten en daarna nog even na tafelen en om 22.00 uur weer naar bed.

18 mei: van A Roxica naar Sobrado dos Monxes.
We wilden vandaag erg graag in het klooster bij de monniken van het Cisterciënsergemeenschap slapen.
Dit moest ook weer een hele speciale plek zijn om als pelgrim te slapen. Overdag ook weer heerlijk gelopen, kwamen het Amerikaans echtpaar weer tegen en de Duitse heren, we hebben dezelfde stops. Onderweg een heel klein gehuchtje, met zulke oude huizen, dan denk je, woont hier nog iemand?? Ja hoor een oud boertje doet net de staldeur open en we mogen even een blik naar binnen werpen. Zo oud, zo mooi en het ruikt nog echt naar vroeger, koeien op stal en op de stro. Adios en maar weer verder, over de oude mooie paadjes die ik heerlijk vind aan mijn voeten! De teerwegen voelen niet lekker, de voeten protesteren dan ook, blij als we weer een bospad in mogen.
In de verte zagen we opeens een kraan en ja hoor de kerk van het klooster stond in de steigers. Maar wat een enorme klooster, keek weer mijn ogen uit. Zo groot, zo mooi, zo bijzonder en dan de geschiedenis van dit klooster. ( ja weer even googelen)
We waren net te laat om ons in te laten schrijven want in het klooster is er rust van 13.30 tot 16.30 uur. Dus van de nood maar een deugd gemaakt. Warm eten,hoeven we vanavond laat niet meer te eten en gelijk deze blog even bijwerken.
Om 16.30 uur weer naar het klooster waar al een aantal pelgrims in de rij stonden om zich in te laten schrijven. Wij ook en ja kwamen we weer bij de Duitsers terecht, werd het weer een klein gezellig feestje. Nog even leuk gesproken met een Australische vrouw die ook op 31 maart is vertrokken en ook met volle teugen geniet van deze Camino. Het donkere hok waar wij met 9 pelgrims sliepen is vroeger een paardenstal geweest, stond in ons boek. Was al bang dat de monniken hier vroeger moesten slapen, want was erg somber van binnen. Maar we hebben heerlijk geslapen. Het enige probleem was dat als je naar de wc moest je een eind onder de arcades moest doorlopen in de kou!! Jas en lange onderbroek maar aan,deden ze vroeger toch ook?? Toen stonden de wc dozen toch ook buiten?
We hebben de kerk nog bezichtigd, ze zijn druk bezig met de restauratie en dat is ook ernstig nodig. Maar wederom kijken wij onze ogen uit naar al dit pracht en praal in deze kerk. Het Beeldhouwwerk, de kerk en het klooster bouwen, hoe hebben ze dit eeuwen geleden allemaal wel niet gedaan?? Mooi mooi mooi.

19 mei, Douwe is jarig- dag 49 en nu nog 49 km te gaan naar Santiago de Compostela vanuit Boimorto.
Op staan, beetje opknappen en ja ook even mijn ogen opmaken en de lipjes stiften, ik kan er niet zonder!! De rugzak inpakken. Wij wachten meestal even, we hebben dan alle ruimte als de anderen al weg zijn.
Ontbijten in een bar met wat toast, boter en jam en koffie. De zon scheen, het is zondag, rustig en dan ook weer rustig aan dit laatste stuk van de Camino beginnen. Het 50 km paaltje komt ernstig dichterbij, het is net of wij hier niet aan voorbij willen gaan. We lopen in slowmotion!! Hier kijken, daar kijken, weer ontelbare foto’s maken, de prachtige oude Galicische kerkjes en kerkhoven bekijken. Heerlijk met het zonnetje, uitgebreid even lunchen bij een bar met een enorme bacadillo met ei, we hadden ook weer 1 kunnen nemen!! Ze zijn altijd zo enorm groot en zeer rijkelijk belegd. De Duitsers weer tegen gekomen, ja die flow hè waar we inzitten. Het is weer mooi allemaal, zo’n landelijk rust.
Aangekomen in Boimorto en weer een slaapplek kunnen vinden. Ja het lukt hier nog steeds, maar zal op de route de Frances, waar we morgen bij inschuiven,waarschijnlijk anders zijn. Nou we zullen het zien en laten het over ons heen komen. We zien wel.
Vanavond hier nog even gegeten in een bar en wil het jullie niet onthouden hoe het hier in een bar toe gaat. Wat een Lawaai !!!!
De tv staat erg hard aan, daar bovenop staat er ook nog een radio hard aan, 8 Spanjaarden zitten te kaarten, waarvan 1 tafeltje ruzie met elkaar krijgen, de akoestiek is hier ver te zoeken, alles is van steen, Heine en ik proberen iets tegen elkaar te zeggen maar verstaan elkaar niet, dus we beginnen maar mee te doen met hard te schreeuwen om elkaar te verstaan. Ja is lachen hoor!! We vallen niet eens op!! Nou ja Heine denk ik wel, niet zozeer met het geroep maar wel met zijn “pelgrims baard” ,die is echt gegroeid en super grijs en heeft een bruin hoofd.

Maar goed lieve lezers, ik probeer dit geheel weer op de site te krijgen met hopelijk wat foto’s, dit gaat nml erg moeizaam.
Als ik weer wat schrijf dan zijn we aangekomen in Santiago de Compostela. Op dit moment weten we nog niet wat we gaan doen. Wat een luxe!! Dit horen jullie dan wel weer.
Doeii lieve groet weer van Heine en mij.



Mooi om te googelen is Baamonde en Sabrado dos Monxes.