De 100 km paal voorbij!!

Heine zijn verjaardag op 17 mei is “ groots” gevierd, nou ja niet met een groot feest, maar hij is wel toegezongen. Zaten we voor de 2e x op een terrasje deze dag en zat daar niet een jonge Nederlander. Stiekem zei ik tegen hem dat Heine jarig was, hij begon gelijk met happy birthday te zingen. Opeens een groots gezang om de hoek en ja hoor daar zaten 5 vrouwelijke Nederlandse fiets leeftijdsgenoten luidkeels te zingen van Lang zal je Leven. Ja prachtig deze spontaniteit, Heine werd er verlegen van!! Maar heel mooi en zullen dit ook niet weer vergeten. In 2014 op de route Frances werd hij door de Duitse dames Beate en Dotty toegezongen en in 2019 op de route de North door de Beierse heren. Dus toch wel speciaal om op de Camino jarig te zijn!! Natuurlijk een cadeautje, wat kun je dan beter geven dan een luxe hotel met heerlijke zachte handdoeken, een genot op de Camino. We hebben zelf de niet drogende verschrikkelijke reis handdoeken, maar wat een ergernis. Mensen die deze handdoeken wel eens gebruikt hebben weten waar ik het over heb!! Drogen voor geen meter. Later nog een lekkere maaltijd als afsluiting van deze toch weer mooie bijzondere dag.

En zo lopen we dag in dag uit na onze slaapplekken. Zien wel weer waar we terecht komen en wie we die dag weer tegenkomen.

De day after de verjaardag hadden we 20 km voor de boeg. Vroeg slapen lukt dan wel want zijn toch elke dag wel een uurtje of 7 aan de wandel.

We hadden weer een prachtige route door de vele wijngaarden en bergje op en weer naar beneden naar Villa Franca de Bierzo. Ook weer een stad met veel historische kerken en gebouwen. Ja kijk mijn ogen uit, zoveel mooie gebouwen en groot!! Maar komen ook door dorpjes waarvan vele huizen weer op instorten staan, veel leegstand. Het was erg warm vanmiddag en besloten om de weg te nemen die 3 km korter was. Want 3 km korter scheelt toch wel ruim 1 uur hitte. Kwamen nu door de dorpjes die uitgestorven waren. Ik zag opeens een heel oud vrouwtje bij haar deur staan. Zij wenste ons Buen Camino. Ja zo aandoenlijk en even bij haar blijven staan. Ze prevelde van alles in het Spaans waar ik natuurlijk niks van begreep, maar het was vast veel gezondheid op de Camino. Haar magere oude werkzame handen even vastgehouden en met een adios afscheid genomen. Even verderop omgedraaid en nog even gezwaaid.

Vanavond een prachtig slaap adresje weer met een heerlijke maaltijd met 2 Nederlanders, 2 Italianen, 1 Fransman en 1 Koreaan die in de USA woont en 75 jaar oud is. Ja erg gezellig weer en met wat vertaalwerk van Google Translate lukte het weer om de conversatie te volgen. De eigenaar vertelde dat hij erg tegen de zomer opziet ivm de vele vele pelgrims die hij verwacht. In 2019 voor de Corona tijd aan was het al een gekkenhuis geweest. Velen die geen slaapplek konden vinden had hij her en der in zijn huis op een matras op de grond laten slapen. Hij verwacht nu nog meer pelgrims en hij houdt zijn hart vast. Zegt ook dat het bijna niet meer te doen is, maar hij laat mensen ook niet op straat slapen. Het eten gaat dan ook een probleem worden, het is een dorp met geen voorzieningen. Heeft al bedacht om veel diepvries pizza’s in te slaan, want beter iets dan niets!!! Maar goed, af en toe zien wij file vorming maar we lopen ook nog wel stukken alleen op de Camino. Zoals vandaag naar het museum dorpje O Cebreio, het hoogste en één van de mooiste plekjes van de Camino. Hebben nu veel kunnen genieten van de mooie uitzichten want in 2014 toen wij hier liepen was het stromende regen en waren we blij dat we een slaapplek konden vinden. Lekker douchen en nu dan toch even het historisch museum dorp kunnen bewonderen. Volgens ons wonen hier ook alleen nog maar pelgrims die op doorreis zijn. Op alle huizen staat of pension/hotel/auberge/restaurant/souvenier. De economie bloeit hier volop. Om 19.00 uur naar de mis, ook weer indrukwekkend in de kerk waar velen kaarsjes hadden aangestoken. De jonge priester (met nog steeds een mondkapje voor) had vast een mooie preek waar wij niet veel van begrepen. Veel staan en weer zitten, deden we maar mee met de rest van de pelgrims. De priester was regelmatig met zijn mobieltje bezig, zocht dan een mooi stukje muziek uit wat natuurlijk weer prachtig klonk in de kerk. Het laatste stukje muziek was Ave Maria en ja dat is een lied waar iedereen wel emotioneel van wordt. Aan het einde van de dienst moesten we met elkaar in een kring staan en noemde de priester een x aantal landen op van pelgrims en vroeg welke landen nog meer. Ja ik kon het natuurlijk niet nalaten om Nederland te zeggen, niet wetende dat je dan een stukje voor “moest” dragen in het Nederlands. Samen voor de kansel gestaan in dit prachtig mooi kerkje en iets mogen voordragen over vrede en liefde. Alle pelgrims kregen een klein steentje mee met een gele pijl erop om de goede weg in je leven te vinden en te volgen.

Nu zijn we alweer een paar daagjes verder en hebben een paar pittige dagen achter de rug met stijgen en dalen in de hitte en vochtige lucht. Maar het is weer gelukt en zitten we nu na een heerlijke Italiaanse maaltijd in Sarria na te genieten van alles wat erop ons pad komt. De pelgrims lopen ons nu voorbij in hun avondkleding om warm eten te scoren. Ja en het regent nu, lekker een beetje koeler.

Verwonderingen onderweg!!!

De Amerikanen die in grote getallen op de Camino zijn neergedaald. Je hoort ze dan al van verre, want ze kunnen behoorlijk knauwen!! We laten ze dan altijd even voorgaan. Misschien een tip voor de reisleiders, praten in de bus met elkaar, daarbuiten genieten van de stilte, want ze horen echt niks van wat er zich in het bos afspeelt.

Het afval:de vele witte zakdoekjes die achteloos achter gelaten worden na een wc bezoek in het bos!! Kun je toch wel meenemen in een zakje!! De boeren zijn hier echt niet blij mee!! Ook veelvuldig lege flessen gezien en denk dan, dat doe je toch niet zo achteloos weggooien. Maar ja tis een probleem in de hele wereld!!

Galicië

Ja en dan komen we weer in het prachtige gebied Galicië, zo mooi en zo puur. In 2014 hier al met verwondering naar gekeken en het is nog net zo. Zelfs het pannenkoeken vrouwtje liep er nog. Net daarvoor tegen Heine gezegd, in dit dorpje woonde het pannenkoeken vrouwtje toch. Volgens Heine was ze vast al overleden. Maar nee hoor ze bracht haar pannenkoeken nog steeds aan de pelgrims. Dan de boerinnen die de koeien weernaar het land brengen, dwars door de oude dorpskernen met achterlating van de vlaaien van de koeien. Misschien raar om te zeggen, maar dit vind ik heerlijk ruiken. Doet mij erg denken aan de vakanties als klein meisje met mijn ouders in Oostenrijk.

Het blijft heel bijzonder om in dit gebied te lopen met de oude kerkjes, de historische geschiedenis. (Google zelf maar eens)

Zaterdag 21 mei

Vandaag zijn wij 5 weken aan de loop, niet te bevatten, van alles gezien, meegemaakt, mensen uit de hele wereld ontmoet. Blij dat ik elke dag wat schrijf in mijn boekje. Kan het dan altijd weer even terug lezen. Want wat gisteren was ben je de volgende dag alweer vergeten!! Hoor dit gelukkig meer en ook van de jongeren onder de pelgrims.

Mooi mooi mooi, nu nog een dag of 6 lopen en gaan dan de laatste dag 5 km rustig lopen om in de ochtend in Santiago de Compostela aan te komen. Genieten van het binnenkomen en om de afsluiting van deze prachtige Camino te gaan vieren.

Zondag 22 mei

Wandel vijfdaagse van Sarria naar Santiago de Compostela.

Na het wakker worden en alles weer ingepakt te hebben een ontbijtje scoren. Het is onbeschrijfelijk wat we tegen kwamen aan vele pelgrims. We keken onze ogen uit en jeetje wat gebeurd hier?? Het was echt een file vorming en dat de hele dag door. We hebben nog nooit zoveel pelgrims op 1 dag gezien de afgelopen 5 weken. We zijn dit met verwondering gaan bekijken en maar Om gaan denken!!! We doen nu gewoon de 5 daagse door Galicië naar Santiago de Compostela!! In Nederland doen we natuurlijk ook wel eens mee met een meerdaagse wandeltocht en dat leek er vandaag echt op.

Hele groepen met jongeren en de vrouwenvereniging ,die de laatste 100 km lopen voor hun Compostela, staat goed op je cv!! Ben je een Doorzetter. Je moet dan wel per dag 2 stempels scoren, dus bij iedere bar een run op de stempel. We kwamen het echtpaar uit Frankrijk tegen met hun karretjes, waren ook in verbijstering. Kwamen hun later nog in Portomarin tegen en zeiden morgenvroeg om 6.00 uur te vertrekken. Wij besluiten om juist later dan 8 uur te vertrekken want dan zijn de meeste 5 daagse lopers al op pad.

De 4 bijzonder Spaanse pelgrims met hun prachtige wandelstokken (3 mannen en 1 vrouw )die wij ook al weken tegen komen, benoemden dit als Toeristgrims, geen pelgrims!! Nog nooit een woord met hun gesproken, maar er is een pelgrimsband. Als we elkaar tegen komen even een Buen Camino en een lach! Opeens kwam 1 van de mannen naar ons toe en gaf ons een klein presentje. De vertaler een Colombiaan, vertelde dat wij een speciaal plekje in hun harten hebben, vandaar het presentje. Ja zo mooi en ontroerend want zij hebben ook een speciaal plekje in onze harten[e-1f496] Later het presentje uitgepakt. Een rood touwtje met een schelpje en een kruis gekregen. Gelijk om gedaan, zelfs Heine!! Ja mooi deze bijzondere ontmoetingen. Eén van de mannen en vrouw gaan trouwen in sept. Ons visite kaartje gegeven en zij zullen een trouwfoto sturen. Hier in Portomarin hun weer tegengekomen en blijken ze in dezelfde auberge Ultreia en kamer teslapen als wij!!

In de avond nog gezellig met elkaar gezeten. Zij komen uit Valencia en 1 man de vertaler uit Colombia.

Bij aankomst vanmiddag in deze auberge kregen we van de vriendelijke vrouw te horen dat er geen onder bedden meer zijn, dus beiden boven op het stapelbed. Waren veel ouderen die onder wilden slapen. Nou groot compliment voor ons natuurlijk, zien we er nog niet zo oud uit. Moet ook zeggen dat bij binnenkomst op de slaapzaal het leeftijds gehalte hoog was, wij waren de jonkies!!

In ieder geval leg ik mijn oordopjes klaar, want hoorde vanmiddag al enig gesnurk.

Morgen verder, we zien het getal van 91.7 al op het paaltje staan!!!

Doeii tot de volgende x maar weer, lieve groet van Heine en Lily.