In vrede met vele nationaliteiten

Zaterdag 16 april vertrokken met mist vanuit Roncevalles naar Zubiri. Gelukkig kon de jas na een paar km al uit, de zon brak goed door. Later op de dag werd het goed warm en dan zijn de laatste km toch wel van het afzien. Kwamen bekende plekken tegen, maar ook stukken dat we niet meer wisten dat de laatste km naar Zubiri zo steil naar beneden ging. Stonden weer met de voeten/tenenrecht in de schoenen en dat een flink eind. Altijd blij dat ik mijn tenen preventief afplak, voorkomt toch veel teen ellende!! Waren ook blij dat het niet regende want volgens ons zou dit stuk levensgevaarlijk zijn voor menig pelgrim, o.a ik. Opeens kwam een jongeman ons tegemoet,hij liep weer naar huis in Frankrijk, hij leek erg veel op Jimmy Hendrix. Werd wel vaker gezegd vertelde hij. Ja en dan de Mexicaan met zijn groene baard in Roncevalles, denk dat hij al wel duizend x op de foto is gekomen.

Dinsdag 19 april:

We zijn nu 4 dagen op pad en merken dat de spieren, rugzak, schoenen goed beginnen te voelen. We weten ook uit ervaring dat dit zo werkt, hopen dat het goed blijft gaan. Daarom maken we onze eigen etappes, niet de etappes vanuit ons boek, die zijn te lang voor ons.In 2014 was dit mogelijk maar nu toch 8 jaartjes ouder en nieuwe knie Heine en ik de nieuwe heup. Verstandig blijven, we hebben ja ook een zee van tijd!!!

Na 2 weken hard werken en hard ontspannen en veel gezelligheid in Roncevalles dan eindelijk maar toch samen weer op pad. Heerlijk dat wij dit voor de 2e keer kunnen gaan doen. Niet teveel onzin in je rugzak. Mooie uitspraak is :alles wat je thuis laat is meegenomen!! Goede schoenen en een beetje veel moed van je kunt het, dan gaat het vast lukken.

Onderweg gesproken met een mevr van 82 jaar uit Nederland, zij liep nu voor de zoveelste keer een Camino. Zo heerlijk optimistisch, zegt ook wat zal ik alleen thuis doen. (haar man was vlak na zijn pensioen overleden) hier ontmoet ik de mooie mensen uit de hele wereld, ben ik niet eenzaam. Ook zij heeft een zee van tijd.

Dan de 2 gezellige Braziliaanse dames,1 nogal gezet en de ander klein van stuk, komen we iedere dag wel een x tegen. We hebben al een vakantie uitnodiging binnen. Moeten dan in dec/jan komen, is het warm en natuurlijk het Braziliaans carnaval met veel dansen [e-1f483][e-1f3fb], kreeg al een voorproefje te zien, veel hand geklets op je achterwerk!!

Ach ja en dan de Amerikanen, zeggen allen dat ze van de people from the Netherlands houden. Ook de Hema worst en tompoucen zijn bekend bij een aantal, ze zijn er gek op. Gekscherend gezegd dat ik helaas geen Hema worst meer kwijt kon in mijn rugzak, want anders kreeg ze een stuk

Ontroerend ook om te zien was de oude man die op een bankje in de kou zat met naast zich zijn rollator met een eigen ontworpen stempel. Roept dan met een drup aan de neus, Stamp. Wij pakken dan even ons pelgrimspas uit de rugzak om van hem een eigen stempel te krijgen. Deze man geniet hier zo van, ja hij komt denk ik anders nergens meer en heeft hier zo zijn sociale contacten. Wat zal hij ook een eenzame tijd hebben gehad in de Corona tijd toen alles op slot zat in Spanje.

Ja en zo krijg je de één na de andere uitnodiging van pelgrims om langs te komen.

Gisteren met 2 mannen uit Ierlandeen gezellige avond gehad, wij waren de enige gasten in de grote herberg. Het was erg gezellig [e-1f377][e-1f973]en ja weer een uitnodiging om ook bij hun langs te komen in Ierland. Ja en dan natuurlijk ook een tegen uitnodiging van ons. We vertellen dan dat bij ons in Uithuizen ook een Camino begint, het Jacobspad. Volgens Heine staan de pelgrims vanuit de hele wereld al voor ons huis te dringen!!!

In Pamplona eindelijk door de eeuwenoude poort aangekomen werden we daar niet ontvangen door muziek en dansende mensen. Het paasfeest wordt hier uitbundig gevierd. Gezelligheid alom, hebben ook nog even mee gedeind op de muziek en menig Spanjaard wenste ons een Buen Camino. Er was echter geen doorkomen aan, dus maar een alternatieve route gezocht om bij onze hostel te komen. Dankzij Google maps lukt dit meestal. Een dag in Pamplona gebleven om toch wat meer van de stad te kunnen bekijken o.a de kathedraal. Pracht en praal ten overvloede, toch wel mooi dat dit alles bewaard is gebleven zodat velen hiervan kunnen genieten. Ik weet er kleven ook vele nare verhalen aan, maar blijft toch heel bijzonder. Ze zijn onder de kathedraal nog aan het onderzoeken uit welke jaartallen voorwerpen maar ook beenderen van soldaten komen. Ja hier ook weer veel geschiedenis.

De dag dat we weer vertrokken uit Pamplona deed ik s’morgens de luiken open en ja hoor Stromende regen, het hoorde op een kletterende waterval. Maar ja, je moet er dan toch door, tis niet anders. Regenkleding aan en de gamaschen om en lopen maar. Je weet de regen stopt vast wel ergens op de dag en de meeste regen valt naast je. Uiteindelijk viel het nog mee, na een uurtje stopte de regen daadwerkelijk. Op naar de beelden alto del Perdon. Flinke loop omhoog naar bijna 800 meter. Stap voor stap, liedje in je hoofd en doorlopen. Boven gekomen in een flinke wind, de windmolens draaiden er lustig op los. Gelukkig stonden er nog 2 jonge pelgrims die een foto van ons konden maken. Het was verder uitgestorven daar boven. Denk dat het bijna dezelfde foto is van 2014,stonden hier toen ook met de regencape aan. Op weer naar beneden, de steile helling met de rolling stones. In het boek staat 3 kwartier, wij wel langer!! Echt super voorzichtig want als je begint te glijden!!!

Het rolling stone pad ging over in een kleiweg, door de vele regen bleef dit klei aan de schoenen plakken zodat ik 2 cm langer werd en denk 1 kg zwaarder, het zag er niet uit. Maar goed een pelgrim laat dit maar gebeuren, zien er allemaal zo uit!!

Blijf wel elke dag de bloemen in mijn haarband doen en Heine in zijn mooie hoed. Is toch een mooie gewoonte. Kregen alweer mooie complimenten onderweg, you are beautyfull. Nou dan loop je even een tijdje op veertjes!!

Het slapen gaat redelijk tot goed. Af en toe boeken we een kamer voor ons twee. Is toch ook wel een xtje heerlijk om even niet in de slaapzak te hoeven en ja de heerlijke zachte handdoeken, waarderen we zeer.

We zijn vandaag in Los Arcos aangekomen en hebben weer een heerlijke dag achter de rug. Mooie etappe om te lopen met de zon in de rug. Genieten van de koolzaadvelden die hier prachtig in bloei staan. Ook komen we al volop de druivenvelden tegen, maar nog geen blad eraan. Gisteren nog aan de wijn kraan gehangen bij Estella. Kunt kiezen voor de waterkraan of de wijnkraan, de laatste maar genomen. Beetje kracht voor de laatste moeilijke km naar Villamayor de Monjardin. Een pittig stuk met de laatste km weer steil omhoog. Maar ook dat lukt weer en prachtig dorp als cadeau. Hier geslapen in een herberg en een gezellige pelgrims maaltijd met 22 pelgrims van 5 nationaliteiten in vrede. Konden nog meedoen met een meditatie, maar we kozen ervoor om op tijd naar bed te gaan, Rust voor het lijf.

Nu maar even proberen om dit stuk met wat foto’s op de site te krijgen. Tis wat van de hak op de tak, maar het valt niet mee om elke dag wat te schrijven. Te druk met wandelen, kletsen onderweg, eten en glaasje wijn met elkaar en dan naar bed. We hebben vaak de ogen voor 22.00 uur al dicht.

DoeiiiiHeine en Lily, tot de volgende x maar weer. We hebben er nu iets van 110 km opzitten.